مرکز کامپیوتر ایران | مرکز کامپیوتر ایران
جهان هستی احتمالاً تا کنون میزبان تمدن های هوشمند متعددی بوده است
پژوهش های تازه حاکی از آن هستند که احتمالاً تعداد زیادی سیاره در سرتاسر جهان، بسیار پیش از زمین میزبان حیات هوشمند بوده اند.
بر اساس این یافته های تازه، برای آنکه نسل بشر را بتوانیم اولین گونه ی پیشرفته از لحاظ فناوری در کل تاریخ هستی بدانیم، احتمال وجود تمدنی در حال پیشرفت روی یک سیاره ی قابل سکونت بیگانه باید کمتر از یک در 10 میلیارد تریلیون (یک به 10 به توان 22) باشد.
آدام فرانک، محقق ارشد این پروژه ی تحقیقاتی و استاد رشته ی فیزیک و اخترشانسی دانشگاه روچستر نیویورک در این باره می گوید: «به نظر من، این به آن معناست که دیگر گونه های هوشمند و آفریننده ی فناوری، به احتمال بسیار زیاد پیش از ما تکامل یافته اند».
وی می افزاید: «از این زاویه به موضوع نگاه کنید: پیش از آنکه نتایج ما منتشر شوند، اگر احتمال تکامل یک تمدن روی یک سیاره ی قابل سکونت را مثلاً یک در تریلیون می دانستید، شما را بدبین خطاب می کردند. اما حتی همین حدس نیز به طور ضمنی به آن معنا خواهد بود که آنچه روی زمین برای نسل بشر رخ داده، در واقع در طول تاریخ هستی 10 میلیارد بار دیگر نیز اتفاق افتاده است».
در سال 1961، ستاره شناسی به نام فرانک دریک برای تخمین تعداد تمدن های فرازمینی که ممکن است امروز در کهکشان راه شیری وجود داشته باشند فرمولی پدید آورد.
آدام فرانک و یکی از همکارانش به نام وودراف سالیوان از دانشگاه واشنگتن، علاقه ی زیادی داشتند بدانند احتمال آنکه تا کنون جایی از جهان هستی میزبان حیات هوشمند فرازمینی بوده باشد چقدر است. به همین دلیل با دستکاری معادله ی معروف دریک به «نسخه ی دیرین شناسانه» ای از این معادله دست یافتند که مدت احتمالی دوام آن حیات بیگانه را به حساب نمی آورد.
فرانک و سالیوان مشاهدات تلسکوپ فضایی کپلر متعلق به ناسا را نیز در محاسبات خود وارد کردند؛ مشاهداتی که نشان می دهند 20 درصد تمام ستاره های جهان، میزبان سیاراتی در محدوده ی مساعد برای شکل گیری حیات هستند. در این محدوده آب مایع امکان حضور در سطح سیاره را خواهد داشت.
محققان یاد شده سپس با در نظر گرفتن تعداد ستاره های جهان قابل مشاهده (بر اساس آخرین برآورد ها حدود 20 میلیارد تریلیون) احتمال آنکه کره ی زمین اولین میزبان حیات هوشمند بوده باشد را محاسبه کرده اند.
فرانک در این خصوص می گوید: «سوال اساسی اینجاست که آیا این اتفاق قبلاً در سیاره ی دیگری نیز رخ داده است؟ این اولین باری است که کسی موفق شده پاسخی کمی برای این سوال پیدا کند. به طرز شگفت آوری محتمل به نظر می رسد که سیاره ی ما تنها زمان و مکانی نباشد که در آن تمدنی پیشرفته به وجود آمده است».
اما این یافته ی دانشمندان به اذعان خودشان به آن معنا نیست که در جهان اطراف ما موجودات هوشمند زیادی باید یافت شوند.
سالیوان در ادامه ی صحبت های خود اشاره کرده است که: «این جهان بیش از 13 میلیارد سال عمر دارد. این یعنی حتی اگر تا کنون هزار تمدن در کهکشان خود ما وجود داشته و هر یک به اندازه ی ما (حدود 10 هزار سال) دوام آورده باشند، احتمالاً باید تا الان منقرض شده باشند. تمدن های پس از این نیز زمانی به تکامل می رسند که ما مدت هاست از بین رفته ایم. برای آنکه شانس بیشتری برای پیدا کردن یک تمدن فعال معاصر داشته باشیم، این تمدن باید بسیار بیشتر از عمر فعلی انسان دوام یافته باشد».
لازم به ذکر است ده هزار سالی که سالیوان از آن صحبت کرده به پیشرفت هایی نظیر کشاورزی و دیگر فناوری های اولیه اشاره دارد. نوع بشر تنها حدود یک قرن است که توانایی ارسال امواج رادیویی و دیگر سیگنال های الکترومغناطیسی به فضا را یافته است.
منبع / تک شات
