مرکز کامپیوتر ایران | مرکز کامپیوتر ایران
با وجود علاقه‌ی بسیاری از کاربران به اندروید خالص، شرکت‌های بزرگی مانند سامسونگ و ال‌جی و هواوی همواره از اندروید سفارشی در دستگاه‌های خود استفاده کرده‌اند؛ اما چرا؟
در سال‌های گذشته، عرضه‌ی گوشی‌های پیکسل با اندروید خالص بسیاری از کاربران را به تجربه‌ی نسخه‌ی دست‌نخورده‌ی اندروید علاقه‌مند کرده است. در‌حالی‌که ازنظر تعدد قابلیت‌های جانبی، اندروید خالص در جایگاه پایین‌تری از پوسته‌های اختصاصی تولیدکنندگان قرار می‌گیرد، در اکثر نقد‌ها و بررسی‌ها از نسخه‌ی خالص اندروید، سرعت و سادگی و تجربه‌ی خالص ازجمله مواردی بوده که به‌عنوان قوت‌ها یاد شده است.
تجربه‌ی طعم خالص سیستم‌عامل اندروید یکی از بزرگترین دلایلی است که هرساله عده‌ی زیادی از کاربران را به‌سمت خرید گوشی‌های پیکسلِ گوگل تشویق می‌کند؛ با‌این‌حال، جای تعجب دارد که تنها تعداد اندکی از گوشی‌های بازار با اندروید خالص عرضه می‌شوند و تولیدکنندگان بزرگی همچون سامسونگ و ال‌جی و هواوی همچنان به استفاده از پوسته‌ی اختصاصی و سفارشی خود در گوشی‌های اندرویدی پافشاری می‌کنند.
در‌حالی‌که برخی از این پوسته‌ها تجربه‌ی استفاده از اندروید را ارتقا می‌دهند، بعضا شاهد مواردی هستیم که عملا تجربه‌ی اندروید را با پیچیده‌سازی همه‌چیز، به سردردی بی‌درمان تبدیل می‌کند. با‌وجود‌این، مشوق‌های تجاری بزرگی برای ارائه‌ی نسخه‌های اصلاح‌شده‌ی اندروید وجود دارند. به‌علاوه، انتشار این نسخه‌ها بازار اندروید را سلامت‌تر می‌کند؛ اما پرسش این است که نسخه‌ی خالص اندروید صرفا در حد پیش‌نمایشی از عملکرد این سیستم‌عامل است یا توانایی فراتری در بازوان خود دارد؟
قوت‌های اندروید خالص
اندروید خالص همان‌طورکه از نامش پیدا است، نزدیک‌ترین تجربه را به تفکرات مدنظر گوگل ارائه می‌کند. در این نسخه از اندروید، دیگر با انبوهی از برنامه‌های از پیش نصب‌شده‌ی تولیدکنندگان مواجه نیستید و صرفا سرویس‌های گوگل روی دستگاه نصب هستند. با‌این‌حال، دلیل اصلی استقبال از اندروید خالص فقط این ویژگی نبوده است؛ بلکه کاربران بدین‌دلیل عاشق نسخه‌ی دست‌نخورده‌ی اندروید هستند که پیمایش درون سیستم‌عامل حس روان‌بودن رضایت‌بخشی به‌همراه دارد.
اجرانشدن اپلیکیشن‌های مدنظر تولیدکنندگان در پس‌زمینه، سرعت اجرای سیستم‌عامل و گشت‌و‌گذار در منو‌ها را به‌شدت سریع‌تر و رضایت‌بخش‌تر می‌کند. همچنین نبودِ دو نسخه از یک اپلیکیشن با کارکرد مشابه (مانند تقویم سامسونگ و تقویم گوگل) در اندروید خالص، نظم فکری و فضای ذخیره‌سازی بیشتر را از شما نخواهد گرفت. مهم‌تر از همه، دسترسی سریع به به‌روزرسانی‌های اندروید موضوعی است که در نسخه‌های دست‌کاری‌شده، کاربران از آن محروم هستند.
دلیل استفاده‌ی تولیدکنندگان از پوسته‌های اختصاصی
از دیدگاه تجاری، خلق قابلیت‌های منحصر‌به‌فرد و تفاوت‌های ظاهری میزان حفظ کاربران را افزایش می‌دهد. تولیدکنندگان گوشی‌های اندرویدی نیز با تکیه بر این نظریه، سعی می‌کنند گوشی‌های تولیدی خود را خاص جلوه دهند تا مشتریان دلیل موجهی برای خرید محصولاتشان پیدا کنند. با‌این‌حال، نمونه‌هایی نیز وجود دارند که با کمترین تغییرات به بهترین نتایج دست پیدا کرده‌اند. به‌عنوان نمونه، وان‌پلاس در نظر گرفته است با اکسیژن او اس (
افزون‌بر آنچه گفته شد، توسعه‌دهندگان اپلیکیشن از مجموعه‌ی داده‌های کاربر نیز استفاده می‌برند. حال تولیدکنندگان اندرویدی به‌جای اینکه این داده‌ها را تماما دراختیار سرویس‌های گوگل قرار دهند، با توسعه‌ی اپلیکیشن‌های اختصاصی، آن‌ها را به‌سمت خود سرازیر می‌کنند تا علاوه‌بر ساخت اکوسیستمی یکپارچه، به درآمدزایی بیشتری نیز دست پیدا کنند.
با تمام این تفاصیل، به‌جز عاشقان دنیای فناوری، کمتر کسی از جامعه‌ی کاربران عادی را می‌توان یافت که با اندروید خالص آشنا باشند و درباره‌ی تفاوت‌های آن بداند؛ بنابراین، با درخواست کاربران برای تولید گوشی‌هایی با اندروید خالص مواجه نیستیم. نبود تقاضا از یک سو و درآمدزایی بیشتر ازطریق پوسته‌های اختصاصی از سوی دیگر، تولیدکنندگان بزرگی چون سامسونگ، هواوی و… را از عرضه‌ی دستگاهی با چنین مشخصه‌ای بازمی‌دارد.
آیا اندروید خالص بهتر است؟
طرح اصطلاح «اندروید خالص» احتمالا سیاست بازاریابی بوده تا گوگل بتواند به‌واسطه‌ی آن محصولات تولیدی خود را از دیگر تولیدکنندگان متمایز و جامعه‌ی کاربری وفادار برای خود ایجاد کند. این سیاست به‌درستی در بازار جواب داد و امروزه، فروش چشمگیر گوشی‌های پیکسل و محصولات نزدیک‌به چشم‌انداز گوگل را شاهد هستیم.
با‌این‌حال، همیشه این‌طور نیست که خالق یک اثر، بهتر از همه‌کس بداند. تولیدکنندگان با افزودن قابلیت‌های مدنظر خود به نسخه‌های سفارشی‌سازی‌شده‌ی اندروید، ضعف‌های اندروید گوگلی را بیشتر کردند؛ قابلیت‌هایی که بعدها به کلاس درسی برای گوگل تبدیل شد تا اهالی مانتین‌ویو از آن‌ها برای پیاده‌سازی در نسخه‌های بعدی اندروید الهام بگیرند. البته، برای رسیدن به نقطه‌ی فعلی تولیدکنندگان راه پر‌پیچ‌و‌خمی گذرانده‌اند. به‌عنوان نمونه، سامسونگ پس از سال‌ها سعی و تلاش، بالاخره امسال توانست با OneUI تجربه‌ی کاربری مناسبی برای کاربران گوشی‌ها و تبلت‌های سری گلکسی فراهم کند. در چشم‌انداز سامسونگ، با توجه به افزایش اندازه‌ی گوشی‌های هوشمند، کارکردن با یک دست اهمیت بسیاری داشت؛ از‌این‌رو، کره‌ای‌ها سعی کرده‌اند عناصر رابط کاربری را در سراسر سیستم‌عامل به‌گونه‌ای طراحی کنند که اغلب در نیمه‌ی پایینی صفحه‌نمایش قرار داشته باشند تا دسترسی به آن‌ها با یک دست راحت‌تر صورت پذیرد.
خوشبختانه سامسونگ در این راه زیبایی بصری را نیز فراموش نکرده و تغییرات رضایت‌بخشی از دید زیبایی‌شنایی در پوسته‌ی اختصاصی جدید خود اعمال کرده است. بنابراین، دور از انتظار نیست که گوگل با الهام‌گیری از فعالیت‌های سامسونگ در OneUI، دسترسی‌پذیری به عناصر رابط کاربری را در نسخه‌های آتی اندروید دستخوش تغییرات ریزو‌درشت کند. این مورد پیش‌تر با تم تیره که هم‌اکنون در اندروید ۱۰ وجود دارد، پیش آمده و تکرار آن در آینده به‌هیچ‌عنوان دور از انتظار نیست.
از این مباحث که بگذریم، به مبحث پایانی یعنی برتر بودن یا نبودن اندروید خالص از پوسته‌های اندروید می‌رسیم. روش فعلی‌ای که تولیدکنندگان در پیش گرفته‌اند، یکپارچگی و ثبات ظاهری را از اندروید می‌گیرد؛ اما به‌دلیل تنوع، موقعیت را برای خلاقیت بیشتر بازمی‌گذارد. واقعیت این است که اکثر کاربران ترجیح می‌دهند ازلحاظ نرم‌افزاری بین تولیدات دو شرکت مختلف، تفاوت ظاهری وجود داشته باشد تا وجه‌تمایز دستگاه‌ها مشخص‌تر باشد. تنوع دنیای اندروید این امکان را دراختیارتان قرار می‌دهد تا از میان انبوهی از تولیدکنندگان، محصولی انتخاب کنید که مناسب نیازهایتان باشد؛ موضوعی که در دنیای iOS وجود ندارد.
برای اینکه ببینیم بین دو محصول کدام‌یک بهتر است، ابتدا باید به نیازهای خود توجه کنیم. اگر سرعت و به‌روزرسانی مکرر و ظاهر خالص اندروید به سلیقه‌تان نزدیک است، احتمالا هیچ‌گاه نسخه‌های سفارشی‌سازی‌شده اندروید شما را ارضا نخواهد کرد؛ اما اگر شخصی‌سازی بیشتر را درکنار قابلیت‌های بیشتر می‌پسندید، نسخه‌های ارائه‌شده‌ی تولیدکنندگان اندرویدی به‌احتمال بسیار موردپسندتان قرار خواهند گرفت.
منبع / زومیت
